در این مقاله بررسی تاثیر استئارات کلسیم و دیگر استئارات را، به روی پایداری حرارتی pvc بررسی میکنیم.
یکی از اصلی ترین موانع در بکارگیری پی وی سی، پایداری حرارتی پایین آن است. بدون بکارگیری پایدارکننده های حرارتی این پلیمر به یکی از پرمصرف ترین پلیمرهای جهان تبدیل نمی شد.
زمانی در خاصیت مکانیکی و رئولوژی پی وی سی تغییرات ایجاد میشود. که در درجه حرارتهای بالا و در حین فراورش باشد. در یک مطالعه استئارات های فلزی از عناصر کلسیم، باریم، روی تهیه شد.
طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه(FTIR) و اشعه X تشکیل کمی و کیفی این محصولات را تایید کرد. میزان پایداری حرارتی هر کدام از این استئارات های فلزی از طریق اندازه گیری های وزن سنجی حرارتی(TGA) بررسی شد.
به منظور بررسی پایداری حرارتی هر کدام از این استئارات های فلزی در فرمولاسیون pvc، ورق های تهیه شده از آن به مدت 2 ساعت درC 200 0در آون مدل حرارت داده شد. سپس پایداری این پایدارکننده ها با آنالیزTGA مورد بررسی قرار گرفت. همچنین مطالعات رنگ سنجی، تغییرات رنگ pvc تحت شوک حرارتی قرارگرفته را مورد بررسی قرار داد. در واقع پایداری حرارتی pvc حاوی استبلایزرهای مختلف در فرمولاسیون، به صورت تابع ای از تغییر رنگ مورد ارزیابی قرار گرفته است.
باریم استئارات و کلسیم استئارات هر دو پایداری حرارتی PVC را تا حد متوسط افزایش می دهند ولی باریم استئارات پایداری بیشتری به PVC می بخشد. این امر ممکن است به دلیل میزان بالای پایداری حرارتی باریم استئارات نسبت به کلسیم استئارات باشد.
استئارات روی تهیه شده، پایداری حرارتی PVC را افزایش نمی دهد بلکه باعث تخریب بیشتر آن می شود. بدلیل اینکه که استئارات روی با نواحی ناقص PVC وارد واکنش می شود. و جایگزین اتم های کلر ضعیف می گردد و در نتیجه دهیدروکلریناسیون PVC را کاتالیز می کند.