استئارات های منیزیم، کبالت و مس از میان انواع مختلف استئارات های فلزی، از جمله مهم ترین و پرمصرف ترین پایداری های حرارتی پلی وینیل کلراید می باشند.
بدون پایدارسازی PVC این پلیمر به یکی از پرمصرف ترین پلیمرهای جهان تبدیل نمی شد. از میان انواع مختلف پایدارکننده های حرارتی بکار رفته برای پلی وینیل کلراید، از جمله پرکاربردترین آنها بوده. و در سرتا سر جهان در فرمولاسیون های مختلف PVC بکار می روند. استئارات های فلزی که به صابون های فلزی نیز مشهورند. نسبت به پایدارکننده های بر پایع قلع یا به اصطلاح ارگانوتین، از لحاظ محیط زیستی بی خطر می باشند. اما به علت کارایی بالای ارگانوتین ها این ترکیبات همچنان به عنوان پایدارکننده های حرارتی در حال بکارگیری می باشند.
استئارات منیزیم : استابلایزر حرارتی
در یک مطالعه استئارات های فلزی خالص تهیه شد و اثر آنها بر روی فرایند دهیدروکلریناسیون pvc بررسی شد. استئارات منیزیم (MgSt2) و استئارات کبالت (CoSt2) از طریق واکنش رسوب سازی تهیه شد. رسوب های تشکیل شده به روش فیلتراسیون جمع اوری و با آب شسته و جمع آوری شد. انتقالات فاز جامد- مایع برای CoSt2 ، MgSt2 و CuSt2 به ترتیب در 159 o C ، 160 o C و 117 o C مشاهده شد. با این حال نقطه ذوب MgSt2، CoSt2 و CuSt2 با آنالیزهای گرماسنجی روبشی تفاضلی به ترتیب 115o C، 159o C, و 111o C تعیین شد.
کمترین میزان دمای شروع از دست دادن وزن o C 225 برای CuSt2 بود. و پایین ترین انرژی فعال سازی برای تجزیه حرارتی برای CuSt2، 18 kJ/mol بود. CoSt2 در طولانی کردن دمای شروع دهیدروکلریناسیون pvc در دماهای 160 و 140 درجه سانتیگراد موثر بود. انرژی فعال سازی محاسبه شده از زمان پایداری برای نمونه بلنک pvc 175 kJ/mol بود این مقدار برای نمونه های pvc حاوی MgSt2، CoSt2 و CuSt2 به ترتیب به 114، 105 و 107 kJ/mol کاهش یافت. هر سه صابون فلزی دهیدروکلریناسیون pvc را تسریع کردند.