پلیوینیل کلراید یا PVC یکی از پلیمر های پر کاربرد در صنعت است. با این وجود، استفاده از انواع پلاستیک سازها در ساخت این پلیمر نیازمند توجه به مسائل محیط زیستی است. در این مقاله، توجه خواهیم کرد به کاربرد روغن سویا اپوکسی (ESBO) به عنوان یک جایگزین ایمن و محیط زیستی در فیلم های PVC.
PVC در دهههای اخیر یکی از مهم ترین پلیمرها در صنعت شناخته شده است. از آن در کابل های برقی، لولهها، کف پوشها و حتی در بسته بندی مواد غذایی استفاده میشود. از ابتدا، انواع مختلف پلاستیک سازها مانند فتالات ها برای افزایش انعطاف پذیری PVC استفاده شدهاند، اما این ترکیبات از نظر زیست محیطی و سلامتی مشکلساز هستند.
چرا روغن سویا اپوکسی (ESO)?
روغن سویا اپوکسی یک ماده طبیعی است که از روغن های گیاهی ساخته میشود. این ماده به عنوان یک پلاستیک ساز در PVC عمل میکند. و خواص مکانیکی و حرارتی این پلیمر را بهبود میبخشد. بر خلاف پلاستیک سازهای نفتی، ESBO تأثیر منفی کمتری بر محیط زیست و سلامت انسان ها دارد.
مزایا و کاربرد های ESO در PVC
افزایش انعطاف پذیری
روغن سویا اپوکسی بسیار انعطاف پذیر است و میتواند در بسیاری از کاربرد ها جایگزین مناسبی برای فتالات ها باشد. از جمله کاربرد های آن میتوان به لوله های آب، کف پوشها و بسته بندی های غذایی اشاره کرد.
پایداری حرارتی
ESBO به دلیل داشتن پایداری حرارتی بالا، به ویژه در کاربرد هایی که نیاز به مقاومت در برابر حرارت بالا دارند. مفید است.
مقاومت در برابر خوردگی
روغن های اپوکسی مقاومت بالایی در برابر عوامل اکسیداسیون و پیری دارند. که باعث میشود عمر مفید محصولات PVC افزایش یابد.
چالشها و محدودیت ها
هزینه
یکی از معایب استفاده از روغن سویا اپوکی هزینه بالاتر آن نسبت به پلاستیک ساز های نفتی است. با این وجود، باید توجه داشت که مهاجرت کمتر و دوام بیشتر محصولات این هزینه را توجیه میکند.
دسترسی به منابع
روغن های گیاهی به عنوان منابع تجدید پذیر محسوب میشوند. اما تامین این نوع روغنها نیز نیاز به زراعت واسعه دارد که خود میتواند تأثیرات زیست محیطی داشته باشد.
نتیجهگیری
روغن سویا اپوکسی با داشتن مزایا و ویژگی های منحصر به فرد، یک گزینه جایگزین معقول و محیط زیستی برای پلاستیک سازهای نفتی مثل فتالات ها در فیلم های PVC است. با توجه به تغییرات در نگاه به محیط زیست و تنظیمات قانونی، استفاده از ESBO به عنوان یک جایگزین پایدار در حال گسترش است. این تنها یک گام کوچک به سوی پلاستیک های پایدارتر و ایمنتر است، اما یک گام مهم و معنادار.